262 km na tarczy słonecznej.
Uchwycenie szczytów Karpat Marmaroskich z tak dużej odległości na tle tarczy słonecznej to prawdziwa gratka dla miłośników dalekich obserwacji (takich jak ja).
Co jest na zdjęciu?
Otóż Karpaty Marmaroskie, konkretnie Polonica / Połoninka (1622 m n.p.m.) na granicy Ukrainy i Rumunii. Lokalizacja: 47.906262677, 24.274935723, odległość: 261.70 km, azymut: 110.62°, oraz niższy wierzchołek 47.900623820, 24.276609421, odległość: 262.06 km, azymut: 110.73° uchwycone ze słowackich Gór Wołowskich (Kojšovská hoľa (1245 m) na tle tarczy słonecznej.
![]() |
Połoninka (Rumunia) na tle tarczy słonecznej z Kojsovskiej holi odległość 262 km |
Ciekawe aspekty tej obserwacji:
- Odległość: 261-262 km to już ekstremalna dalekosiężna widzialność, wymagająca odpowiednich warunków atmosferycznych.
- Na tle Słońca kontury są wyraźnie podkreślone. Słońce działa jak naturalne tło o wysokiej jasności, tworząc silny kontrast między ciemnym konturem góry a jasnym dyskiem słonecznym.
- Filtracja atmosferyczna - intensywne światło słońca „przebija” przez atmosferę i eksponuje kształt góry.
Wchodząc na szczyt, nie mieliśmy pewności, czy uda nam się zaobserwować Marmarosze z daleka, ani nawet czy w ogóle zobaczymy cokolwiek na dużą odległość. Prognozowane warunki meteorologiczne nie były idealne – co prawda sprzyjały nam wyż i niska wilgotność, ale wysokie stężenie aerozolu mogło stanowić istotne utrudnienie.
Naniesione azymuty
![]() |
Rumuńskie Karpaty Marmaroskie ze słowackich Gór Wołowskich 262 km ogniskowa: 400 mm / APS-C |
Animacja
Animowany GIF ilustrujący zjawisko wschodu tarczy słonecznej za Połoninką – (ta niższa z charakterystycznym wierzchołkiem) oddaloną o 262 km. W animacji widoczne jest także mirażowanie Słońca, wynikające z przechodzenia jego światła przez różne warstwy atmosfery.
Co ciekawe. W pierwszej chwili pomyślałem, że kształt Połoninki pojawi się w warstwie... tej wyższej.
![]() |
Animacja |
Symulacja
![]() |
Symulacja wg udeuschle.de |
Linia obserwacji biegnie nisko ponad Niziną Wschodniosłowacką, Niziną Zakarpacką (w najniższym położeniu około 250 m nad gruntem doliny, czyli około 150 km w warstwie aerozoli) następnie przełomem Tiszy pomiędzy Górami Gutyjskimi nad miastem Chust. Dane z Popradu oraz inne zdjęcia wskazują jedną z inwersji w warstwie 706–900 m ( wizualnie do około 800m),
PRES HGHT TEMP DWPT RELH
hPa m C C %
---------------------------------------------------
949.0 706 -3.7 -8.2 71
930.0 859 0.2 -12.6 38
925.0 900 1.2 -13.8 32
920.0 943 -1.1 -10.1 50
911.0 1022 1.4 -10.6 40
878.0 1319 0.6 -12.4 37
Inwersje wg danych z Popradu
- Inwersja w warstwie 706–900 m – główna warstwa stabilnego powietrza
- Inwersja na ok. 1022 m (P = 911 hPa) – dodatkowa inwersja
Mapki
![]() |
Poglądowa mapka z kierunkiem, azymutami, i odległością Ograf.pl |
![]() |
Rumuńskie szczyty uchwycone z Kojsovskiej holi na tarczy słonecznej Ograf.pl |
Data: | 09.02.2025 |
Miejsce: | Kojšovská hoľa (1245 m) (Słowacja / Góry Wołowskie) 48.782270355, 20.988022909 |
Wysokość: | 1246 m n.p.m |
Dystans: |
Najdalej na zdjęciu: Polonica / Połoninka (Rumunia) 1 wierzchołek: 261.70 km 2 wierzchołek: 262.06 km |
Sprzęt: | Nikon D5300 + Sigma 150-500 |
Bardzo dobra obserwacja, warunki bez chmur jak w zegarku szwajcarskim, wspaniale wyszła ta Połonica. Niedźwiedzi nie było ? ;)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam.
Rzeczywiście wszystko poszło zgodnie z przewidywaniami – widoczność dopisała, a zarys gór na tarczy był wyraźny nawet gołym okiem. To mój najdalszy „gacek” 😉.
OdpowiedzUsuńPS. Niedźwiedzi brak – teren jest dość popularny i często odwiedzany przez ludzi.